Incredible India !

Mams, Paps, Dad, Mami, and to whom it concerns,

Ge moet ni zo ongerust zijn ik ben ik het meest nonviolent land ter wereld, alles gaat hier rustig afgezien van het verkeer dan natuurlijk da is gewoon vierkante chaos!

Even een update he:

Rob is vertrokken uit Rishikesh op 13 mei, mij een beetje wezenloos achterlatend. Het is raar om 3 weken met iemand samen te reizen (vooral met een man in India, wow fantastisch ik werd gewoon genegeerd heerlijk rustig haha arme Rob die werd stevig lastiggevallen natuurlijk) om dan ineens helemaal alleen te zijn. Dus ik heb zo nog een dag of 2 rondgehangen in Rishikesh niet goed wetend waar ik heen wou. Toen kreeg ik ineens bericht van Pieter en Inge dat die niet zo heel ver van mij zaten (lees: 15uur bus) dus ben ik daarheen gegaan. Die zaten in het rustigste dorp dat ik in India al gezien had en daar zijn we dus een week gebleven. Unfortunatly geen internet voor mij. Ik heb al een aantal mooie kamers gehad in India maar deze was veruit de mooiste en vooral de gezelligste ... open haardje IN de kamer. Gezellig en warm..

Van Kasaar Devi zijn we naar Kausani getrokken wat een paar uur verderop is en ab-so-luut prachtig, met zicht op sneeuwtoppen en al. Het was er heerlijk en de kamer was prachtig, een rond hutje met een soort mezzanine waar de matras op lag een een plafond waar je uren naar kon kijken, echt heel mooi. Daar zijn we een dag of 5 gebleven (geen internet) hebben veel gewandeld. Het is er zooo mooi we zijn helemaal dwars door een nationaal park gestapt!

Vanaf Kausani hebben we een hele dag gereist met af en toe transport wat niet mag namelijk een truck (de rijkelijk versierde Goods Carrier camions) Die mogen helemaal niemand meepakken maar als hunne camion leeg is willen die natuurlijk ook wel wat bijverdienen. Het was een bumpy en trage rit maar wel uniek!
Na die dag reizen zijn we aangekomen in Joshimath en van daar zijn we naar een plekje gegaan dat Malari heet (nee niks malaria) De Pieter had da op de kaart gezien en for some reason MOEST hij daar naartoe (en gelijk da't em had!!)

Malari ligt op 65km van de Tibetaanse grens en is het laatste dorp voor het 'nomandsland' dat de gevoelige grensovergang markeert... Malari heeft 400 inwoners (al leek het meer op 100) en krijgt echt bijna nooit toeristen over de vloer (en als ze al komen is het om trekkings te doen zeker niet om te blijven). Er is geen electriciteit en geen zendmast voor gsms. Het is een andere wereld. Alles traditioneel met veel handen en voeten wegens geen engels natuurlijk. Malari ligt op 3200m hoogte wat verdomd koud is s'nachts maar een panorama om U tegen te zeggen. Wij waren de "Guests of Honour" in het dorp waar (toeval bestaat niet) net de jaarlijkse Ramayana werd voorgedragen. Drie avonden van intens kakofonische drama op een podium met vreselijk geluid (1 generator en hele hele hele slechte boxen en al ever schriel gezang) Maar het was heerlijk, grappig en wij werden op handen gedragen...
In het begin voelden we ons een beetje "niet op onze plaats" alsof je een onaangetaste wereld binnendringt en daar je stempel achterlaat. Maar na 5 dagen Malari hebben we allemaal (incluis dorp) een traantje moeten wegpinken toen we doorgingen. Zittend op het dak van de jeep, bovenop onze bagage werden we uitgewuifd door mensen die zichtbaar aangedaan waren, net als wij. Ik ben al een paar keer triest geweest dat ik ergens door moest gaan maar dat is allemaal niks vergeleken bij het vertrek uit Malari.

Na uren first class vision te hebben gehad op het dak van de jeep ineens boem pats, landslide voor onze neus. de weg helemaal geblokkeerd met stenen (grote stenen, geen kiezeltjes he) Maar India is vreselijk efficient (al lijkt het niet zo) dus wij met onze rugzak over de stenen gekreuffelt om aan de andere kant gewoon een volgende jeep te pakken. Na nog een paar uur en een lunchke later afscheid genomen van Pieter en Inge. De rest van de dag bus jeep en meer bus .... pfff ... om dan uiteindelijk om 23u s'avonds terug in Rishikesh aan te belanden haha. Kamertje genomen in hetzelfde hotel als twee weken ervoor en de dag daarna hup de trein op richting Dharmsala....

Vanmorgen om 3u aangekomen maar ik was volop aant slapen toen er iemand aan mijn voet trok en zei "your station madam" Damn damn damn snel snel snel rugzak losmaken over al die stomme mensen stappen die in de doorgang liggen te pitten, de mannen die lekker de deur liggen blokkeren aanmanen sneller de deur open te doen en dan patat ....
Ik weet niet wat mij bezielde (het zal het uur geweest zijn) maar ik ben dus uit een reeds rijdende trein gesprongen. Ik ben letterlijk op het perron gedonderd, midden tussen een groep mensen die zich een ongeluk schrokken.
Mijn elleboog ligt helemaal open (daar gaat de cursus Tabla) en is fameus gezwollen. En mijn bips en mijn enkel zien zo blauw als de lucht en ik voel mij ni helemaal ok. En voor ene keer was het eens allemaal aan de linkerkant van mijn lijf te doen.

Maar ik ben ingechecked in McCleod Gangj, op 10km van Dharmsala (met hulp van een Franse jongen die ik aangesproken heb in Dharmsala) in een fijn en proper hotelletje voor 4euro per nacht (met prive badkamer en een DOUCHE met WARM water maakt da mee!!)
Ik kom net van de Ayurvedische dokter die mij natuurlijke pillekes heeft gegeven tegen de zwelling en een vies drankske om mijn lijf weer in balans te krijgen na de choq (en ik was wel degelijk in choq zelfs de rickshaw-wallahs pakten mijn zak over en hebben mij thee gegeven op het perron om te bekomen)

En nu ben ik dus in het dorp waar den Dalai Lama al jaaaren woont maar hij is ni thuis, I checked. Het is prachtig weer, er zijn weer ongelooflijk mooie bergen rondom mij, het is hier rustig en alles wat ik nodig had ligt hier klaar voor mij. De bedoeling is om hier een dag of 4 te blijven en dan naar Amritsar te gaan, de Golden Temple van de Sikhs gaan zien. Ik wil ook het belachelijke machtsvertoonspectakel gaan bewonderen aan de Indisch-Pakistaanse grenspost vlak bij Amritsar. Da is naar 't schijnt onweerstaanbaar grappig!

Na Amritsar naar Delhi en van Delhi naar Bombay. Visa regelen en dan hup weer naar huis. Mijn ticket is ergens 25 of 26 ik weet het niet meer helemaal zeker moet effe checken bij Katia. Dus Dames en Heren sjot uw welkomst-comite maar al in actie want ik kom eraan!!

En hoeveel ik ook van dit prachtige land ben beginnen houden ik ben toch blij om weer naar huis te gaan. Ik mis jullie allemaal erg, ik mis mami's groene tuin en de rust die ik alleen daar kan voelen omdat het mijn thuis is, ik mis mijn familie om wie ik mij geen zorgen maak maar die ik liever dicht dan ver heb, ik mis Antwerpen en de schelde, ik mis mijn vriendinnekes, ik mis 'mijn' kindjes (Gelukkige Verjaardag NIKKI schatje, de dikke plakzoenen en de cado's komen later he!) maar bovenal mis ik mijn hondje, mijn trouwste compagnon en de onvoorwaardelijkheid van onze liefde.
Ja het is tijd dat ik terug kom...

Tot binnekort allemaal, het ga jullie goed. Veel liefs vanuit het mooiste en meest diverse land dat ik ooit al gezien heb. Love and light....

Catherine
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx